Аксултан – Жигит омир

Біз....
Таңдаңан жолдың бәрі бір тәуекел,бір қауіп,
Біз неге жолымызды,қолымызды былғадық,
Біреудің уақытын да,бақытын да ұрладық...
Өмірде...
Бақыттың бар екенін, қайда екенін бір көрем бе?
Ең жақын баласына,анашыма гүл берем бе?
Мен сені тағы сүйіп,тағы сүріп үлгерем бе?
Үлгерем бе?
Қайырмасы:
Анашымның айтқан әңгімесін,
Әкешімнің берген тәрбиесін,
Сағындыра берді неге-неге?
Бұл өмір....
Таңдап алған мына тағдырыма,
Басып жүрген жолдың барлығына
Өкіндіре берді неге-неге?
Бұл өмір....

Сен...
Жүргенде жетегінде үмітпенен күдіктің
Уақыттың әлі барын,дәмі барын ұмыттың...
Өмірі солай екен,солай екен жігіттің...
Жігіттің...

Өмірдің түсінбей заңдарын,
Жолыңды сен қалай таңдадың?
Өзіңе арналған өмірде
Өзіңді өмірге арнадың...
Не шара айтшы енді досым-ай?
Өтеді өмір осылай...